Η εκπαίδευση των παιδιών με Διαταραχή Αυτιστικού Φάσματος (ΔΑΦ) αποτελεί μια από τις μεγαλύτερες προκλήσεις για το ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα. Η έλλειψη εξειδικευμένων δομών, αποτελεί σοβαρό εμπόδιο για την ισότιμη πρόσβαση στην εκπαίδευση.

Παρά τις θετικές ευρωπαϊκές κατευθύνσεις για ενσωμάτωση και συμπερίληψη, στην πράξη:

 Τα τελευταία χρόνια παρατηρούνται περικοπές στους διορισμούς εκπαιδευτικών παράλληλης στήριξης στη γενική εκπαίδευση

 Υπάρχει μείωση προσωπικού στα σχολεία ειδικής αγωγής και ένταξης

 Πολλά σχολεία της Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης εξυπηρετούν πολλαπλάσιο αριθμό μαθητών από αυτόν για τον οποίο σχεδιάστηκαν

 Οι γονείς αναγκάζονται να καλύπτουν τις ανάγκες με ιδιωτικές υπηρεσίες, με την κάλυψη από τα ασφαλιστικά ταμεία να είναι μόνο μερική

Τα αυτιστικά άτομα έχουν ανάγκη από εκπαιδευτικά και ψυχαγωγικά προγράμματα, προσαρμοσμένα στο γνωστικό τους επίπεδο και με χαμηλή αναλογία παιδιών ανά εκπαιδευτή ή θεραπευτή. Όταν τα παιδιά φοιτούν σε υποστηρικτικό πλαίσιο με δομημένο πρόγραμμα, τόσο στην Πρωτοβάθμια όσο και στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση, παρατηρείται σημαντική πρόοδος.

Η έγκαιρη παρέμβαση μπορεί να αλλάξει τη ζωή ενός παιδιού.